ಬಿಕ್ಕು

ಮಾತೇ ಇಲ್ಲದೆ ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ
ನೆನಪಿನ ಕಣ್ಣೀರನ್ನ ಹರಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ
ಆಶಾ ಭಾವನೆಯಿಂದಿದ್ದ ಆ
ಸೊಗಸು ದಿನಗಳ ನೆನಸಿನಲ್ಲಿ
ಮರುಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ.

ಇರುಳು ಕಟ್ಟಿದ ಕತ್ತಲೆಗಳಲಿ
ಸೊಂಪಿನ ಕನಸುಗಳು ಬರುತಲಿತ್ತು,
ಹಗಲು ಬಿತ್ತಿದ ನಂಬಿಕೆಯಲಿ
ಇಂಪು ಹರಡಿತ್ತು, ಮನಃಪಟಲದಿ-
ಎಲ್ಲವೂ ಸೊಗಸೇ ಇತ್ತು.

ಸುಖದ ಚಹರೆಗಳು ಮೂರ್ತಿವೆತ್ತು
ಹಗಲಿಗೆ ಬೆಳಕನೇಯುತ್ತಿತ್ತು,
ಅನಂತದಲಿ ಭರವಸೆಯ ಅಭಿಷೇಕ
ಬೆಳಕ ಬಿಲ್ಲ ಸಿಂಪಡಿಸಿತ್ತು
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಮನಸ ನಂಬಿಕೆಯಿತ್ತು.

ಬಾಳ ಸೊಗಸ ನಂಬಿಕೆಯಲಿ
ಬಯಕೆ ಫಸಿಲು ಬೆಳೆಯುತ ಬಂತು,
ಹಗಲು ಕಪ್ಪಿಟ್ಟು ಕತ್ತಲೆ ಕರಾಳವಾಗಿ
ಮಾತಿಗೆಲ್ಲವು ಮಮತೆ ಬದಲು
ಅಮಲೇ ತುಂಬಿತ್ತು.

ಬಿತ್ತರಿಸಿ ಬಂದ ಕುಹಕದುಡಿಗೆ
ಮೈಯನೆಲ್ಲ ಗಟ್ಟಿ ತಬ್ಬಿ
ಉಬ್ಬಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಊಹೆಗಳಿಗೆ
ಮಸಿಯ ಬಳಿದಿತ್ತು, ಆಗ -
ಆಶೆ ಸತ್ತಿತ್ತು.

ಮಾತೇ ಇಲ್ಲದೆ ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ
ನೆನಪಿನ ಕಣ್ಣೀರನ್ನ ಹರಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ
ಆಶಾ ಭಾವನೆಯಿಂದಿದ್ದ ಆ
ಸೊಗಸು ದಿನಗಳ ನೆನಸಿನಲ್ಲಿ
ಈಗ ಬಿಕ್ಕುತ್ತಲಿದೆ.