ಬದುಕು

ಹೃದಯದ ಹೊದರಿನ

ಕಂದರದೊಳಗೆ

ಇಳಿದೇರುತಿರುವಾ -

ನಿನ್ನಯ ಒಲವಿನ

ಪರಿಯನ್ನೇ -

ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಲಿ ನಾ,

ಹೊರಡಿಸು ಅದನೆ

ಹೃದಯದ ಹೊರಗೆ

ರಕುತದಿ ಬೆರೆಸಿ

ನಿನ್ನ ಮುಖಕೆ.

ಬಿಡಿಸುವ ಭಾವನೆ

ನೇತ್ರದ ಚಿತ್ರದಿ

ಕಾಡಿಗೆ ಕಪ್ಪಿನ

ಬಿಳಿ ತೋರಣ,

ಅಲ್ಲಿಯೆ ನೆಲೆಸುವೆ

ಯುಗಗಳೆ ನಾನು

ಹರುಷದ ಹಬ್ಬವ

ಆಚರಿಸಿ,

ಪ್ರತಿ ಹರುಷದ

ಬಡಿತದ ರೂಪಕೆ ನಾ

ಪ್ರತಿಯಾ ನೀಡುವೆ

ಚುಂಬನದಿ,

ಅಭಿಸರಣದಿ ನಾ

ನಿನ್ನೊಡನಿರುವೆ

ನಿನ್ನಯ ಹೃದಯದಿ

ರಕುತವಾಗಿ;

ನಿನ್ನಯ ಬಗೆಯಾ

ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ

ಎನ್ನೆಯ ಪರಿಯಾ

ಜೀವವಾಗಿ, -

ನಾ ಬದುಕುಳಿವೆ

ನಿನ್ನೊಳಗೆ

ನಿನ್ನ ಹೃದಯದೊಳಗೆ.

ನಿನಗೆ

ಚೆಂದದ ತಾರೆಯ

ಹೊಳೆಯುವ ಲೋಕದಿ

ನಿನ್ನೆಯ ಕಣ್ಗಳ

ಚಿತ್ರಣವು,

ಪ್ರೇಯಸಿ! ನೀ ಅದರಲಿ

ಉಲಿದಿಹ

ಭಾವದ ಬೆಳಕಿನ

ಬುನಾದಿಯು.

ಯಾವ ಹೃದಯದ

ಹರಿಯುವ ಭಾವನೆ

ಈ ಮಾಟದ ನೋಟದಿ

ಅಡಗಿಹುದೋ,

ನನ್ನದೀ ಪರಿ

ಸುಂಕದ ನಾಮಕೆ

ನಿನ್ನದೆ ಸ್ಪಂದನ

ರಿಂಗಣವು!

ಬಾ! ಪ್ರೇಯಸಿ! ನೀ

ಬಂಧಿ ಇಲ್ಲಿ

ನನ್ನೆಯ ಹೃದಯದ

ಸೆರೆಯೊಳಗೆ,

ಉಕ್ಕೇರುವ ಎನ್

ಭಾವದ ಹೊಳೆಯೊಳು

ನೀ ತೇಲಿಹೆ ಜೀವನ

ದೋಣಿಯಾಗಿ,

ಅಂತಿರೆ ನಾ ಅದರೊಳು

ಕುಳಿತು

ಜೀವನ ಪರಿಯಾ

ಹುಟ್ಟನು ಹಿಡಿದು

ಪ್ರೀತಿಯ ದಡಕೆ

ಒಯ್ಯುತಿರುವೆ,

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀಣನ ನೇತ್ರವ

ಚುಂಬಿಸುವೆ,

ನಿನ್ನನೆ ಎದೆಯೊಳು

ಬಂಧಿಸುವೆ.

ಭಾವರಹಿತ ಕಾವ್ಯ

ಕವನ ಬರೆಯಲಾರೆ ನಾ

ಈ ಪಲುಕ ಮೋಡಿಯಲಿ

ಕವನ ಬರೆಯಲಾರೆ.

ಯಾವ ಜನ್ಮದ ಸಿರಿಯು ಇದೋ

ಬರೇ ಮಂಪರು ಭಾವ

ಈ ಲೋಕದ ಸ್ಥಾನಿಕೆಗಳು

ತೂಗುತಿರುವುದೆನ್ನನು,

ಜೋಲಿ ಹೊಡೆದು

ಹಂದರವ ಸೇರಿ ನಾ

ಕೊಂದೆನು ಕವನವ.

ಎದೆಯ ಅಲೆಯ ಭಾವವೆಲ್ಲ

ಪಲುಕುಗಳಲಿ ಕಲಕಿಹೋಗಿ

ಬರೇ ಮಿಶ್ರ ಲೇಪದಿ,

ಹುಳುಕು ಭಾವ ಹಳತು ಬಂದು

ಕೊಳೆತ ಕಾವ್ಯವ

ಮೂಡಿಸಿಹುದು

ಕೊಳೆತು ನಾರುತಲಿರುವುದು.

ಎನ್ನ ಭಾವದ ಮಂಪಿನಲಿ

ಬರೇ ನಿಶೆಯ ಕಾವ್ಯ ಲಹರಿ

ಹರಿದು ಹರಿದು ಮುಂದೆಹೋಗಿ

ಮಂದ ದಾರಿಯಲಿ ಸಾಗುತಿಹುದು,

ಹಾದಿ ಹುಳುಕ ಕಾಣಲಾರದೆ

ನನ್ನ ನಾನೇ ಒಯ್ಯುತಿರುವೆ

ಭಾವರಹಿತ ಕಾವ್ಯಕೆ.

ಸ್ಮರಣೆ

ಬೆರಳ ಬೆಸೆದು, ಒಲವ ಹೊಸೆದು

ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣದ ಹಚ್ಚೆ ಬರೆದು

ಹಚ್ಚೆ ಹೂವಿನ ಕಂಪಿನೊಸಗೆ

ಎರೆದು ಬದುಕಿನ ಬರಹ ಪರಿಗೆ

ನಾನು ನಿನ್ನನೆ ಸ್ಮರಿಸುವಾಸೆಯ

ನವಿರ ಪುಳಕಕೆ ಏನ ಹೇಳಲಿ?

ನಲಿವ ಬಣ್ಣವ ಉಲಿವ ಕಣ್ಣಿನ

ಹನಿಯ ಸ್ಪರ್ಶದನುಭವದ ಮಾಯೆಯ

ಬಳುಕ ಬಳ್ಳಿಯ ನಲಿವಿನಪ್ಪುಗೆ

ಹಗುರವಾಗಿಸೆ ಜೀವದಳಲನೆ

ನಾನು ನಿನ್ನನೆ ಸ್ಮರಿಸುವಾಸೆಯ

ಮೆರೆವ ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಏನ ಹೇಳಲಿ?

ಅಳಲ ಕಸಿದು, ಬೆಳಕ ಬಸಿದು

ಕಿರಣ ಹೂನಗೆ ಹೊನಲ ಬಳಿದು

ಬದುಕ ಮಾಯೆಯ ಅಣಿಯ ಅಂದಕೆ

ಮಧುರ ಪರಿಯ ಸಂಗೀತ ಮಿಶ್ರಿಸೆ

ನಾನು ನಿನ್ನನೆ ಸ್ಮರಿಸುವಾಸೆಯ

ಹರಿವ ಸಾರಕೆ ಏನ ಹೇಳಲಿ?