ಬಿಳಲು

ನನ್ನ ಆಸೆಗಳ ಮಡುವನ್ನು
ಧರಿಸಿದ್ದ ಭೂಮಿ- ನೀನೆ
ನನಗೆ ನೀನೆ ಆಸರೆ.
ಇದರ ಎತ್ತರವೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಿಂದಲೆ,
ಬಿರಿದೆ ಎಂದರೆ ನೀನು
ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಪಾತಾಳ ಪರಿಚಯ.
ಬೇರಿದ್ದರೂ ಬಿಳಲಿನಾಸೆ ನನಗೆ,
ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಕಣವನ್ನೂ
ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹುದುಗಿಸುವ ಧ್ಯೇಯ.
ನೀನೋ ಬಂದದ್ಡನೆಲ್ಲ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೀ
ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಆಸರೆಯಿದೆಯೆಂದು ಸಾರುತ್ತಿ.
ಆದರೂ ಏಕೆ ಹೇಳು, ನನ್ನ ಸುತ್ತ ಬಿರುಗಾಳಿ?
ಅದರ ರಭಸಕ್ಕೆ ನಾ ಮುರಿದು ಬಿದ್ದು -
ನನ್ನ-ನಿನ್ನೊಂದಿಗಿರುವ ಸಂಪರ್ಕ
ಕಡಿದು ಹೋಗುವುದಾದರು ಏಕೆ?
ನಿನ್ನಲ್ಲೋ,ಭಾರ ತಡೆಯಲಾರದೆ ಬಿರಿಯುವ
ಭೂಕಂಪ;
ಆಗಲೂ ಸಹ ನಾನೇ ನತದೃಷ್ಟ.
ನನ್ನ ಆಸರೆ ಬಿರಿದು ಹೋಗುವುದಲ್ಲ!
ನಾನು ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ-
ಭೂಮಿ ಇರುವವರಗೆ ಬೆಳೆಯಬಲ್ಲದು
ಮರ,ಮಡು - ಇನ್ನೊಂದು;
ನೀನು ವಿದಾಯ ಹೆಳಿದರೆ
ಈ ಕಲ್ಪನೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಜಗತ್ತೇ ಇಲ್ಲ -
ನನ್ನ ಭಾವ ಬಿಳಲನ್ನು ಧರಿಸಬಲ್ಲ
ಭೂಮಿಯೇ ಇಲ್ಲ!