ಬೇಡವೀ ಕಾಟ

ಸುಂದರಾಂಗದ ಸುಮತಿಯರೆಲ್ಲ
ಸುಂದರದಾ ಸೆರಗ ಹೊದ್ದು
ಸುಂದರಾಂಗವ ಮರೆಮಾಚಿರುವಲ್ಲಿ
ವಲ್ಲಿ ಹೊದ್ದ ಯುವಕ ವೃಂದ
ಮುಂಗಾರ ಕಾಣ್ವಂತೆ ಆ-
ಮಾಂಗಲ್ಯವ ಹಿಡಿದು ಕೈಯೊಳು
ಕೊರಳಿಗಾಗಿ ಕಾದಿಹರು.

ರಾಗವದೋ ಮೋಹನ
ಚಂದ್ರ ತಾನವನು ಮಧುಲೇಪಿತ
ಶಯ್ಯೆಯದುವೆ ಮಲ್ಲಿಗಾವೃತ
ಮಕರಂದವದು ತುಟಿ ಭರಿತ
ಆದರೂ ಅಧರ ಕಾಣುವುದು
ಬರೇ ಸೆರಗ, ಆ-
ಮರೆಮಾಚುವ ಸುಂದರ ಸೆರಗ.

ಏನ ಕಾಡುವುದೀ ಸೆರಗು
ಒಳಗಿನದದು ಅಳುವೋ-ನಗುವೋ?
ಮೋಡ ಮರೆಯೊಳಗಿನ ಆ
ವೇದಪ್ರದನು ಅರುಹುತಿಹನು -
ದೇವನೆನ್ನಾಕ್ರಂದನ
ಸರಾಗವಾಗಿರಲೆಂಬುದೇ -
ಏಕೀ ಸವತಿಯ ಕಾಟ.

ಚೈತನ್ಯ ಪಥದೊಳು ನಾನಿಹೆ
ನಿನಗಿದಾವ ಜಾಡ್ಯ
ಸ್ವಾವಲಂಬನವೆನಗಿರಲಿ
ಕನವುಗಳೇ ಆಗಿರಲವು
ಸುತ್ತಾಟ ತಿಕ್ಕಾಟವು ಬೇಡ
ಬೇಡ ನನಗೀ ಸವತಿಯ ಕಾಟ
ಈ ಸೆರಗ ಸವತಿಯ ಕಾಟ.